สภาพสังคมและเศรษฐกิจปัจจุบัน

ทำให้เด็กบางคนขาดการดูแลจากพ่อแม่ต้องอยู่ห่างไกลจากพ่อแม่ผู้ให้กำเนิด หรือเป็นเด็กกำพร้า ซึ่งภาวะเช่นนี้ทำให้เด็กต้องเผชิญกับปัญหาต่างๆ เช่น ภาวะขาดแคลน การถูกทอดทิ้งการถูกเอารัดเอาเปรียบด้านแรงงาน หรือทางเพศในรูปแบบต่างๆ เด็กบางคนเติบโตมาในสภาพครอบครัวที่ไม่มีทั้งพ่อและแม่ หรือมีเพียงคนใดคนหนึ่ง แน่นอนว่าเขาสามารถที่จะเจริญเติบโตได้เหมือนเด็กทั่วๆไป แต่สิ่งที่จะแตกต่างคือการพัฒนาการทางด้านจิตใจ ความคิด ความรู้สึก และความสุขในชีวิตโดยธรรมชาติแล้วพ่อแม่จะเป็นต้นแบบในการหล่อหลอมความรู้สึกนึกคิดให้กับลูก เมื่อขาดคนใดคนหนึ่งไปโดยเฉพาะขาดแม่ ย่อมมีผลกระทบกับลูก เนื่องจากสังคมไทย แม่จะเป็นผู้ที่ใกล้ชิดในการเลี้ยงดู อบรมสั่งสอนลูกมากกว่าพ่อขาดพ่อไม่ลำบากเท่าไรยังมีแม่คอยเลี้ยงดูแต่ถ้าขาดแม่เท่ากับขาดทุกสิ่งทุกอย่าง

ถ้าเด็กไทยวันนี้ยังคงประสบปัญหามากมาย

แล้วอนาคตของชาติจะเป็นอย่างไร ซึ่งพบว่ามีเด็กกำพร้า เด็กเร่ร่อนจำนวนมากซึ่งไม่สามารถระบุตัวเลขที่ชัดเจน มีเด็กที่กำพร้าเนื่องจากพ่อแม่เสียชีวิตด้วยโรคเอดส์ กลุ่มคนที่มีจิตสำนึกในการช่วยเหลือเด็กด้อยโอกาสเหล่านี้หลายกลุ่ม ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเด็กในรูปแบบต่างๆ เช่น สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า การสอนหนังสือเด็กกำพร้า สอนหนังสือเด็กเร่ร่อน แต่ปัญหาก็ยังคงแก้ไขและเยียวยาไม่ทั่วถึง และแทบไม่น่าเชื่อว่าขณะที่มีปัญหามากมายแต่ปัจจุบันเมืองไทยมีการทุ่มงบประมาณเพื่อเด็กและเยาวชนน้อยมาก เมื่อเปรียบเทียบงบประมาณต่อจำนวนเด็ก ซึ่งปัญหาเรื่องเด็กและเยาวชนเป็นปัญหาเร่งด่วนเป็นวิกฤตการณ์ที่รัฐบาลจะให้ความสำคัญไม่ด้อยไปกว่าปัญหาความมั่นคงและปัญหาทางเศรษฐกิจได้

การดูแลช่วยเหลือหรือเลี้ยงดูเด็กกำพร้าจึงเป็นหน้าที่ของมนุษย์ทุกคนไม่ว่าจะอยู่ในสถานะที่เขาเหล่านั้นเป็นเครือญาติหรือไม่ใช่ก็ตาม โดยไม่จำกัดถึงเชื้อชาติและศาสนา เพราะเด็กทุกคนเกิดมาบริสุทธิ์พ่อแม่ของเขาเท่านั้นที่จะทำให้เขาเป็นอะไรในอนาคตและหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่นี้ก็จะต้องปฏิบัติอย่างถูกต้องและสมบูรณ์ เด็กกำพร้าจะต้องได้รับการดูแลอย่างอบอุ่นเสมือนลูกหลานที่แท้จริง เขาจะต้องได้รับความรู้ทั้งด้านด้านศาสนาและสามัญเพื่อเตรียมพร้อมที่จะออกไปสู่โลกกว้างในอนาคตและพร้อมที่จะมีครอบครัวที่สมบูรณ์ การเลี้ยงดูเด็กกำพร้าห้ามเด็ดขาดที่จะมีข้อต่อรองหรือแลกเปลี่ยนเช่น ถ้าโตขึ้นหรือจบการศึกษาไปแล้วจะต้องกลับมาช่วยเหลือหรือทำงานชดใช้ เพราะนั่นเท่ากับเป็นการสร้างปมด้อยให้กับเขา มันเป็นสิทธิที่เขาพึงได้รับและมันเป็นจิตสำนึกของเขาเองที่จะทำอะไรในอนาคต

การช่วยเหลือเด็กกำพร้า

โดยการอุปการะเด็กในลักษณะของการรับเด็กเป็นบุตรบุญธรรมก็นับเป็นอีกรูปแบบหนึ่งในการช่วยเยียวยาจิตใจของเด็กเหล่านี้ การอุปการะเด็กเป็นลูกบุญธรรม คือ หนทางหนึ่งในการช่วยเหลือเด็กกำพร้าที่ต้องประสบชะตากรรมอันน่าเศร้าได้ดีที่สุด หรือหากยังไม่พร้อม อย่างน้อยที่ทุกคนช่วยได้คือการบริจาคช่วยเหลือไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ดีกว่าการเพิกเฉยไม่ใส่ใจ เพราะการปล่อยให้เด็กกำพร้าถูกทอดทิ้งไม่เหลียวแลจากสังคม คือโศกนาฏกรรมที่โหดร้ายยิ่งกว่าภัยธรรมชาติใดๆ